Λάμψον νε Ήλε μ’. Χοροντικόν Τίκ - Δημώδες άσμα Κερασούντας Πόντου
Βαρέα φογούντανε το ποράν’ τα κορτσόπα,
κι άμον πουλόπα κρύφκουν σα σούχα τα φυλλόπα.
Βαρέα φογούντανε το ποράν’ τα κορτσόπα,
κι άμον πουλόπα κρύφκουν σα σούχα τα φυλλόπα.
Χατζαπασ̆λάρ, χατζαπασ̆λάρ, κιόκ ιουστιού τιβάν καρτασ̆λάρ,
Σίζτα Χριστιάν καρτασ̆λάρ, κέλιν κιοκτέ τα κιό̤ριουν νουρί,
Νουρί, νουρί, αζίζ νουρί, Χριστοσούν τογτουγού γερι.
Αναθεμά ‘σε νε κουτσ̆ή διπλά ν-ανάθεμά ‘σε
χαράμ’ να έν’ χωρίς εμέν’ ο ύπνον ντο κ̆οιμάσαι
Κι όσα καστρούς κι είδα και εγύρισα
σαν την ωραιάς τον κάστρον ‘κ̆’ έτονε
………………………………………….
Αναράντζ’, καταράντζ’ καταήμερον κεράσ̆,
να τσακούται το κιφάλ’ τς και να γίνεται λαλλάτζ’.
Αναστορώ και το Σταυρίν σον τόπον ντ’ εγεννέθα,
ναϊλλοί εμέν’ σην ξενιτά̤ν εγώ πως ετελέθα.